سمیعه، شیخ مصطفی اسماعیل چرا اکبر القرا؟-بخش دوم
در بخش اول مطلب گفتیم که القابی که در گذشته در کشور مصر به قاریان داده می شد توسط سمیعه ها که خود به اصطلاح خبره و کارشناس فن تلاوت بودند داده می شد و با القابی که امروزه ما در ایران و یا حتی در خود مصر به قاریان قدیمی و جدید مصر می دهیم، متفاوت است.
شیخ مصطفی اسماعیل در مصر القاب زیادی که نشان دهنده توانایی و جایگاهش در میان قراء معاصرش بوده است کسب نمود مانند: اکبر القراء، ملک القراء، قارء مصر الاول، شیخ المقرئین کبیر المقرئین و ...
او در عصر تلاوتش به لحاظ تقدم زمانی از بقیه قراء هم نسلش، به لحاظ سنی بزرگتر بود و زودتر نیز مطرح گردید (سال 1943 میلادی) مرحوم شیخ ابوالعینین شعیشع، نمونه نادری بود که به علت صدای فاخرش در سال 1939 میلادی و در سن 17 سالگی و قبل از شیخ مصطفی توانست مجوز ورود به رادیو را کسب نماید.
لذا شیخ مصطفی در سالهای بعد به اکبر القراء و شیخ المقرئین معروف گردید زیرا که او علاوه بر تواناییش در تلاوت و سن بیشتر نسبت به قراء معاصرش، همواره از قاریان جوان تر حمایت می نمود داستان حمایت های او از قاریانی مانند شیخ راغب غلوش، شیخ سعید الزناتی، شیخ حمدی الزامل، دکتر احمد نعینع و ... گواه این مطلب است.
شیخ احمد عامر (متولد 1927 و در قید حیات) در مصاحبه ای که چند سال پیش با برنامه ستارگان تلاوت، رادیو قرآن داشت به ذکر خاطره ای از محفلی مشترک با شیخ مصطفی اسماعیل پرداخت.
او اظهار داشت در محفلی مشغول تلاوت بودم که نابهنگام شیخ مصطفی اسماعیل وارد جلسه گردید من به علت اینکه ایشان از من به لحاظ سنی بزرگتر و در حرفه تلاوت از من قویتر بود تصمیم گرفتم که به احترام ایشان به تلاوتم خاتمه دهم، که شیخ مصطفی متوجه این امر گردید.
او من را از این کار نهی کرد و به من گفت شیخ احمد به تلاوتت ادامه بده زیرا اگر الان آن را تمام کنی مردم خواهند گفت او از شیخ مصطفی اسماعیل ترسید ولی اگر به تلاوت ادامه دهی مردم بعدا خواهند گفت او در حضور شیخ مصطفی اسماعیل به تلاوت پرداخت.
