مردم کشور مصر در زمان حیات قاریان نسل های طلائی تلاوت (ابتدای قرن بیستم تا انتهای دهه 1980) به قوه سامعه خود بسیار احترام می گذاشتند و در انتخاب صدایی که استماع می کردند بسیار دقت می نمودند به گونه ای که استماع تخصصی و هوشیارانه تلاوت ها موجب شد تا آن دوره با اصطلاح <زمن سمیعه> شناخته شود.
<سمیعه> اصطلاحی است که شامل مستمعین متخصص، طرفداران خاص قاریان و مجموعه داران تلاوت های یک یا چند قاری می شود.
آنها افرادی بودند که همواره پیگیر برنامه های تلاوت قاری مورد علاقه خود در مکان های مختلف بوده و در صورت امکان ضمن شرکت در این برنامه ها، به تشویق شیخ خود می پرداختند.(1)
داستان های زیادی از اتفاقاتی که منشاء آن دوستداران تلاوت های قاریان بوده است رقم خورده که به برخی اشاره می گردد:
قابل توجه علاقه مندان تلاوت قرآن کریم
