سمیعه، شیخ مصطفی اسماعیل چرا اکبر القرا؟ بخش اول
سمیعه کیست؟
سمیعه ها، در لغت به معنی شنونده های حرفه ای تلاوت قراء بزرگ و در واقع افرادی بودند که آشنایی خوبی با حرفه تلاوت داشتند. آنها قادر بودند توانایی هر قاری را نسبت قراء دیگر تمایز دهند.
یک سمیعه آشنایی مناسبی به مقامات اصلی و فرعی داشت و به راحتی و بدون ایمان آوردن به توانایی هر قاری، همراه او نمی شد.
شیخ مصطفی اسماعیل می گوید: در ابتدا به صورت رسمی با مقامات آشنا نبودم و در تلاوتم از الحان و نغماتی که در طی سالها شنیده و در ذهن خودم ضبط نموده بودم استفاده می کردم فلذا اسامی مقامات را در حین تلاوت و از صحبت های سمیعه ها با یکدیگر می شناختم.
همچنین او می گوید من در زمان تلاوت در مسجد امام حسین (ع) دقت بیشتری می نمودم زیرا که اکثر حاضرین در مسجد امام حسین (ع) سمیعه بودند.
همچنین این سمیعه ها تلاوت های قاریان را شخصا ثبت و ضبط می نمودند و آرشیو شخصی آنها منبع گرانبهایی از آثار قاریان برتر مصر بود.
شیخ احمد نعینع در پاسخ به این سوال که چرا امروزه تلاوت مصر بسیار ضعیف تر از گذشته می باشد می گوید که امروزه ما شنونده های حرفه ای (سمیعه) به معنایی که در زمان های طلایی تلاوت مصر وجود داشت، نداریم.
با توجه به توضیحاتی که در مورد سمیعه ها داده شد اکنون بایستی گفت القابی که در مصر به قاریان قدیمی و طراز اول داده می شد توسط سمیعه ها صورت می گرفت. زیرا این القاب، در پشت خود دارای مفاهیم زیادی از جایگاه و توانایی قاری در زمان تلاوتش بوده است. مانند خود ما که برای تایید اعلمیت مراجع تقلید جمعی از کارشناسان تصمیم گیری می نمایند.
بنابراین آنها با القابی که امروزه ما در ایران و یا حتی در خود مصر به قاریان قدیمی و جدید مصر می دهیم و به نوعی من درآوردی و مبتذل است ، متفاوت می باشد. زیرا در مصر کارشناسان تلاوت برای افراد عادی خط مشی تعیین می کردند ولی متاسفانه در ایران و مصر زمان حاضر، این عوام هستند که نظراتشان را بر کارشناسان تحمیل می نمایند.
در بخش دوم مطلب، ادامه این نوشته که متفاوت از بخش اول خواهد بود.
