دانش آموزان مقطع ابتدایی را در نظر بگیرید نحوه نمره دهی به امتحانات آنها در حال حاضر به شکل توصیفی است یعنی نمره عالی خوب و ...
مقوله تجوید را باید به دو دسته تجوید قاریان مصری و تجوید مسابقه ای در ایران تقسیم نمود.
خود تجوید دارای دو مبحث مهم فصاحت و دوم رعایت احکام و صفات حروف، غنه و مدود است.
نگاه مصری ها به تجوید، یک دید کیفی است به این معنا که رعایت تجوید توسط قاریان برای پذیرش در رادیو تلویزیون یا سندیکای قاریان یک حداقل قابل قبول نیاز دارد که فردی که آن را رعایت نماید به همراه بقیه موارد از قبیل صوت و لحن و ... پذیرفته می شود. در واقع داورانی که در هیئت سنجش قاریان حضور دارند به شخص قاری نمره ای نمی دهند و این کاملا برعکس رویه حاکم بر جریان تلاوت در مسابقات است.
حتی برخی قاریان مصری (مانند استاد خلیل حصری، استاد منشاوی، استاد عبدالباسط) نیز که توسط آقایان برای یادگیری تجوید معرفی می گردند در پاره ای از موارد همان آیین نامه های آقایان را نیز اشباع نمی نمایند چون برای یک قاری مصری تجوید وسیله است نه هدف.
مثلا در تلاوت استاد منشاوی و خیلی از قاریان مصری دیگر، تلفظ حرف ع که بین شدت و رخوت است معمولا به رخوت اظهار شده و حرف «ع» وارد حرف بعد از خود می گردد به عنوان نمونه در کلمه «تعملون» یا گاهی به ایشان ایراد وارد شده که کسره ها را بعضا شبیه فارسی ادا می نموده است و موارد دیگر که از حوصله بحث خارج است.
رویه تجوید مصری در مسابقات مالزی نیز مشاهده می شود و برخلاف مسابقات ایران نمره تجوید تاثیرگذار بر انتخاب قاری برتر نیست به طوری که سالها نفر دوم مسابقات اوقاف کشور ما به مالزی می رفت و یک تلاوت تلاوت مسابقه ای که فقط مورد پسند داوران تجویدی ایرانی بود انجام می داد در صورتی که در مالزی انتظار یک تلاوت همه جانبه مصری از قاری دارند نه یک تلاوت تجویدی ایرانی!!
بنابراین آنها در بازگشت به کشور، عدم موفقیت خود را به مسائل سیاسی مربوط می نمودند.
مردم کشور مصر در زمان حیات قاریان نسل های طلائی تلاوت (ابتدای قرن بیستم تا انتهای دهه 1980) به قوه سامعه خود بسیار احترام می گذاشتند و در انتخاب صدایی که استماع می کردند بسیار دقت می نمودند به گونه ای که استماع تخصصی و هوشیارانه تلاوت ها موجب شد تا آن دوره با اصطلاح <